PZ Gent stuurt het hele korps gedurende een week… naar het theater. Als eerste Belgische politiezone haalde ze het Nederlandse politietoneelstuk “Rauw” over de grens. Daarmee wordt de start afgetrapt van het nieuwe integriteitsplan.
In het stuk wordt geen taboe geschuwd en komen alle verhaallijnen van het politieleven samen: adrenaline, onvoorspelbaarheid, ondankbaarheid, traumatische ervaringen, cynisme, korte lontjes, familiale problemen, racisme, de kloof tussen operationelen en niet-operationelen,… Belangrijker is echter dat het politiemensen een spiegel voorhoudt, soms best hard en confronterend. Ieder van ons herkent er wel ergens zichzelf in. Ook de leidinggevende krijgt een veeg uit de pan: zijn we er wel altijd als het moet voor onze mensen of zijn we eigenlijk te veel met onszelf bezig? De korpschef wil bereiken dat signalen worden opgepikt en dat issues bespreekbaar worden. Laat dat wellicht nog het belangrijkste taboe zijn in de politiewereld: elkaar aanspreken op fouten.
Dit toneelstuk heeft een enorme gelaagdheid en diepgang. Het is zoveel meer dan theater: het heeft de rauwe kantjes van het politiewezen bij de kern gevat. De premièrevoorstelling op Belgische bodem werd ook bijgewoond door bestuurlijke en gerechtelijke overheden, de commissaris-generaal van de federale politie, de inspecteur-generaal van de Algemene Inspectie en de voorzitter van het Vast Comité P. Het oordeel was alvast unaniem: dit zou verplichte kost moeten zijn voor alle politiemedewerkers. Misschien zelfs voor kandidaten?
